وبلاگ آموزشی طراح بازی

قبل از شروع این مقاله، بهتر است مقاله را با یک مقدمه در رابطه با نویسندگان رمان ها آغاز کنم.

نویسندگان چه مینویسند؟ رمان، اما هدف از این رمان چیست؟ جه چیزی باعث میشود که یک رمان خوب شود و یک رمان بد؟!

هدف از نوشتن یک رمان این است که خواننده ی آن خود را جزئی از داستان بداند و بتواند احساسات شخصیت های مختلف آن را درک کند و بتواند در ذهن خود با آن ها تعامل داشته باشد. هر رمانی که بتواند این احساسات را قوی جلوه دهد، یک رمان خوب است!

داستان، یکی از مهم ترین عناصر و المان های طراحی بازی است و در اکثر بازی های AAA نقش بسیار مهمی را ایفا میکند. در بازی ها داستان ها به بازی باز کمک میکند تا از روند بازی بیشتر لذت ببرد و خود را جرئی از بازی بدانند.

در برخی از بازی ها، داستان حرف اول را میزند و داستان بیشترین احساسات و تاثیر را روی بازی باز میگذارند.

گاهی اوقات بازی واقعا به داستان نیاز دارد به گونه ای که اگر داستانی در بازی وجود نداشته باشد، آن بازی ناقص است.

_{بگذارید با ذکر یک مثال توضیح دهم. در بازی Deadlight شما شاهد گیم پلی جذاب و نسبتا خوب هستید، اما اگر این بازی فاقد داستان زیبایش نبود، شاید این گیم پلی هیچ جذابیتی برای پلیر نداشت.}

در واقع، داستان دو نقش اساسی و مهم را در روند بازی انجام میدهد:

1- باعث میشود که پلیر خود را جزئی از بازی بداند و از تعامل و تاثیرپذیری در بازی بیشتر لذت ببرد.

2- باعث میشود پلیر بداند که به چه دلیلی در بازی تعامل دارد.

اکنون ستون های اصلی و مهم طراحی یک داستان خوب را با هم بررسی میکنیم:

1- شخصیت ها:

هر چیزی که داستان ما نقش ایفا کند شخصیت محسوب میشود. لزومی ندارد که شخصیت ها حتما حرف زدن بلد باشند یا قابل دیدن باشند؛ حتی یک مفهوم مانند غم، شادی و ترس هم میتواند یک شخصیت به حساب بیاید.

نکته ی خیلی مهمی که توسط خیلی از بازیسازان نادیده گرفته میشود، شخصیت پردازی است. شخصیت پردازی یعنی اینکه برای یک شخصیت در داستان، ویژگی های او، توانایی های او، علت حضور او در داستان و... را تعیین و مشخص کنیم.

2- محیط (صحنه):

شخصیت ها باید در مکانی با یکدیگر تعامل داشته باشند، برای همین طراحی محیط داستانی از الزامات یک داستان خوب است. ما در بازی های مختلف به مکان های گوناگونی وارد می شویم که در آن مکان ها شخصیت ها با هم تعامل پیدا میکنند.

3- پی رنگ:

پی رنگ در داستان ها به معنی مجموعه اعمالی است که شخصیت ها یا آن ها را انجام میدهند یا تحت تاثیر آن ها قرار میگیرند و این باعث میشود که داستان ادامه پیدا کند (شباهت اندکی با گیم پلی در بازی ها دارد). این اعمال باید به دقت انتخاب شوند زیرا این اعمال در طی داستان تغییرات را رقم خواهند زد و به قول نویسنده ی برجسته، رندی اینگرمنسن: «درگیری به علاوه ی تغییرات میشود یک داستان.»

4- درون مایه:
هر نویسنده از نوشتن داستان مقصودی دارد و میخواهد مفهومی خاص را به مخاطب برساند، این مفهوم را درون مایه ی داستان می نامند. این درون مایه میتواند در مورد هر چیزی باشد؛ عاطفی، اخلاقی، تاریخی، حماسی و...

5- سبک:

به راحتی حرف زدن!! سبک نوع داستان (ژانر) را مشخص میکند؛ عاطفی، ترسناک، طنز و...
سبک داستان میتواند هر چیزی باشد و حتی ربطی به شخصیت ها و محیط نداشته باشد. برای مثال محیطی را در جنگی خونین و شخصیت هایتان را دو سرباز معمولی فرض کنید. اگر بخواهید داستان بالا را ادامه دهید، احتمالا سبک حماسی را برای داستان خود انتخاب میکنید؛ در حالی که میتوانید از خاطرات بی عرضگی این دو سرباز در آن جنگ نوشت و سبک طنز را به این داستان القا کرد. البته خلق چنین داستان هایی نیاز به خلق پی رنگی حرفه ای و دقیق دارد.

در مقالات بعد و قسمت بعدی این مقاله، نحوه ی تقویت داستان بازی صحبت میشود.

سوال، نظر، پیشنهادات و انتقادات خودتون رو از طریق فرم نظرات و یا فرم « تماس با من » با بنده در میان بگذارید.

با تشکر...